Patrycja Markowska

Patrycja Markowska

Nie tak łatwo opisać moją drogę na scenę, bo nie wiem od czego tak naprawdę zacząć. Czy od tego, że w wieku trzech lat zaśpiewałam najbardziej zachrypniętym, dziecięcym głosem „Nie ma wody na pustyni” i całe przedszkole mówiło: „Jaki piękny i zdolny chłopiec”. Czy od tego, jak śpiewałam w podstawówce. Po dwóch latach okazało się, że instruktor wyłączał mój mikrofon, gdyż nawet bez niego przebijał się mój specyficzny alt, średnio pasujący do słowiczych głosów koleżanek. Początek liceum to pierwszy zespół